ریزش ساختمان در اهواز

ریزش ساختمان در اثر گودبرداری غیراصولی در خیایان وهابی کیانپارش اهواز - مهرماه 92

                                                        دانلود کلیپ

مقایسه دریاچه ارومیه و دریاچه وان

عکس جالب از برکه ارومیه(دریاچه سابق) و دریاچه وان در کشور ترکیه.

جالبه فاصله دریاچه ارومیه از دریاچه وان 150 کیلومتر است ولی این کجا و آن کجا.

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

عجیب این دو سید بزرگوار را دوست دارم.

حجه الاسلام سید محمود دعایی در جشن تولد هفتاد سالگی جناب سید محمد خاتمی

به بهشت نمی روم اگر مادرم آنجا نباشد!

مطلب زیر رو یکی از دوستان برام ایمیل کرده که حیفم اومد اونو در وبلاگم درج نکنم هر چند فکر کنم ایشون نیز مطلب رو از اینترنت گرفته اند.

بعداز پایان تحصیلاتش برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت.

چند ماهی در کسوت روحانیت به مردم خدمت می‌کرد،

تا اینکه زنی برای پرسش مساله‌ای که برایش پیش آمده‌بود پیش وی می‌رود.

از وی می‌پرسد «فضله‌ی موشی داخل روغن محلی که حاصل چند ماه زحمت و تلاش‌ام بود، افتاده است، آیا روغن نجس است؟»

او با وجود اینکه می‌دانست روغن نجس است، ولی این را هم می‌دانست که حاصل چند ماه تلاش این زن روستایی، خرج سه چهار ماه خانواده اش را باید تامین کند؛

به زن گفت نه، همان فضله و مقداری از اطراف آنرا در بیاور و بریز دور، روغن دیگر مشکلی ندارد.

بعد از این اتفاق بود که او علی‌رغم فشار اطرافیان، نتوانست تحمل کند که در کسوت روحانیت باقی بماند.

این اقدام به طرد وی از خانواده نیز منجر شد.

می دانید این مرد که بوده.. ؟ 

آری او کسی نبود جز حسین پناهی!

 

«به بهشت نمی روم اگر مـــادرم آنجا نباشد»

خلقت من در جهان یک وصله ناجور بود

خلقت من در جهان یک وصله ناجور بود

من که خود راضی باین خلقت نبودم زور بود

خلق از من درعذاب ومن خود ازاخلاق خویش

وز عذاب خلق و من یارب چه ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر از من غیر شر و شور نیست

مقصدت از خلقت من سیر شر و شور بود؟

ای چه خوش بود چشم میپوشیدی از تکوین من

فرض میکردی که ناقص خلقت یک مور بود

ای طبیعت گر نبودم من جهانت نقص داشت ؟

ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود؟

قصد تو از خلق عشقی من یقین دارم فقط

دیدن هر روز یک گون رنج جوراجور بود

گر نبودی تابش استاره من در سپهر

تیر و بهرام و خور و کیوان همه بی نور بود؟

راست گویم نیست جز این موقع تکوین من

قالبی لازم برای ساخت یک گور بود

آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب

گر خدائئ هست ز انصاف خدائئ دور بود

مقصد زارع ز کشت و زرع مشتی غله است

مقصد تو ز آفرینش مبلغی قاذور بود؟

گر من اندر جای تو بودم امیر کائنات

هر یکی از بهر کار دیگری مامور بود

آنکه نتواند به نیکی پاس هر مخلوق دارد

از چه کرد این آفرینش را مگر مجبور بود

«میرزاده عشقی»

هر که را مهر وطن در دل نباشد کافر است

هر که را مهر وطن در دل نباشد کافر است                    معنی حب‌الوطن،فرمودۀ پیغمبر است 

هرکه بهر پاس عرض و مال و مسکن داد جان              چون شهیدان از می فخرش لبالب ساغر است 

از خدا وز شاه وز میهن دمی غافل مباش                      زانکه بی این هر سه، مردم از بهائم کمتر است 

قلب خود از یاد شاهنشه مکن هرگز تهی                       خاصه در میدان که شاهنشاه قلب لشگر است 

از تو بی‌آئین و بی سلطان نیاید هیچ کار                       زانکه آئین روح و کشور پیکر و سلطان سر است 

موبد والاگهر دانی بفرزندان چه گفت؟                          گفت حکم پادشاهان همچو حکم داور است 

عیش کن گر دادت ایزد پادشاهی دادگر                         پادشا چون دادگر شد روز عیش کشور است 

ای شهنشاه جوانبخت ایکه قلب پاک                            پرتوافکن بر وطن چون آفتاب خاور است 

دامنت پاکست و فکرت روشن و دستت کریم                  این چنین باشد شهی کاو فاضل و نام‌آور است 

گر پسر فاضل‌تر آمد از پدر نبود شگفت                        زانکه خون ناف آهو اصل مشک اذفر است 

با جهانداری نسازد علقۀ خویش و تبار                         پادشاهی مادری نازای و نسلی ابتر است 

بر دل مردم نشین کاین کشور بی مدعی                        ساحتش پر نعمت و گنجینه‌اش پر گوهر است 

هست ایران مادر و تاریخ ایرانت پدر                           جنبشی کن گرت ارثی زان پدر وین مادر است 

فرصتت بادا که زخم ملک را مرهم نهی                       از ره شفقت که ایران سخت زار و مضطر است 

این همان ملک است کاندر باستان بینی در او                داریوش از مصر تا پنجاب فرمان گستر است 

وز پس اسلام رو بنگر که بینی بی‌خلاف                       کز حلب تا کاشغر میدان سلطان سنجر است 

این همه جمعیت و وسعت ز شاهان بود و بس                شاه عادل کشورش معمور و گنجش بی‌مر است 

خسروان پیش نیاکان تو زانو میزدند                            شاهد من صفۀ شاپور و نقش قیصر است 

رو تفاخر کن بشمشیری که داری بر میان                     زانکه زیر سایۀ او جنت جان‌پرور است 

جوشن غیرت ببر کن روز هیجا مردوار                        زن بود آنکس که در بند حریر و زیور است 

گرد میدان وغا را توتیای دیده کن                                گرد هیجا توتیای دیدۀ شیر نر است 

مردن اندر شیرمردی بهتر از ننگ فرار                        کآدمی را عاقبت سیل فنا در معبر است 

گر بباید مرد باری خیز و در میدان بمیر                        مرگ در میدان به از مرگی که اندر بستر است 

قتلگاه خویش را با دیدۀ خواری مبین                           زانکه آنجا قصر حورالعین و حوض کوثر است 

صلح اگر خواهی بساز و برگ لشگر کوش از آنک         بیش ترسد دشمن از تیغی که بیشش جوهراست 

ملک را لشگر نگهدارد ز قصد دشمنان                        ملک بی‌لشگر همانا قصر بی‌بام و در است 

از امیر دزد و سرباز فقیر امید نیست                           شیر دوشیدن ز گاو مرده جای تسخر است 

مقتدر شو تا ز صاحب قدرتان ایمن شوی                      شیر افریقا هماورد پلنگ بربر است 

مردن از هرچیز در عالم بتر باشد ولی                         بندۀ بیگانگان بودن ز مردن بدتر است 

فقر در آزادگی به از غنا در بندگی                               گاو فربه بیگمان صید پلنگ لاغر است 

از خدا غافل مشو یک لحظه در هرکار کرد                    چون تو باشی با خدا هرجا خدایت یاور است 

تکیه‌گاهی نغزتر از علم و استغنا مجوی                      هرکه دارد علم و استغنا شه بی افسر است 

از طمع پرهیز کن زیرا که چون قلاب دار                     هرچه سعی افزون نمائی عقده‌اش محکمتر است 

نیست از رشک و حسد سوزنده‌تر چیزی از آنک             خفته خوش محسود و حاسد در میان آذر است 

قدرت و جاه و شرف را با طمع پیوند نیست                    پادشاه بی‌طمع مالکرقاب کشور است 

مردم آزاده را بیغوله فردوس است لیک                        مرد حرص و آز را فردوس کام اژدر است 

خویش را فربه مکن از خوردن و خفتن که شیر             زان بود شاه ددان کاو را میانی لاغر است 

تن زن از نوشابه زیرا مرگ‌خیز و شرفزاست                معنی نوشابه آب مرگ و معجون شر است 

مغز را روشن کن از دانش که آرام دلست                     جسم را نیرو ده از ورزش که حمال سراست 

راست باش و پاک با هم‌میهنان از مرد و زن                 کان یکت همچون برادر وین یکت چون خواهر است 

اندر استغنا بپوشان گوهر نفس عزیز                          کز نظر پنهان کند آنرا که گنج گوهر است 

در ره کسب شرف باید گذشت از مال و جان                  تا نپنداری که دنیا خود همین خواب و خور است 

قدرت ار خواهی ز راه جود کن خود را قوی                  شه که زربخشی کند حکمش روا همچون زر است 

نیست کندآور کسی کاو چیره شد بر دیو و دد                 هرکه بر دیو هوس چیره شود کندآور است 

دل منزه ساز و با خلق خدا شو مهربان                        لطف شه بر خلق شیرین‌تر ز قند و شکر است 

هرچه سلطان قادر آید خلق ازو قادرترند                      گوشها بر داستان کاوۀ آهنگر است 

خلق و خوئی در جهان بهتر ندیدم از گذشت                   کز پس هر انتقامی انتقامی دیگر است 

دستگیری کن اگر دیدی عزیزی خاکسار                       زانکه گوهر گرچه زیر خاک باشد گوهر است  

چون شدی مهتر بپاس کهتران بیدار باش                     مه که بیدار است شبها بر کواکب مهتر است 

تکیه بر عز و جلالت کی کند مرد حکیم                        کآخر از پای افکنندش گرچه سرو کشمر است 

دوستار خلق شو تا مردمت گیرند دوست                      هرکه راه مهر پیماید خدایش رهبر است 

دل ز خشم و آز خالی کن که فر ایزدی                         ره نیابد اندر آن دل کاین دو دیوش همبر است 

آشنا کآزار یاران جست او بیگانه است                        مادری کآسیب طفلان خواست او مادندر است 

سروری کاو مال مردم برد دزدی رهزن است                مژه چون خم شد بسوی چشم نوک نشتر است 

چونکه قاضی زور گوید داوری با پادشاست                  پادشا چون زور گوید داوری با داور است 

سستی یک روزه را باشد اثر تا رستخیز                      دخمۀ دارا نشان فتنۀ اسکندر است 

نقشۀ کار ار خطا شد کارها گردد خطا                          راست ناید خط اگر ناراستی در مسطر است 

سعی فرما تا بقانون افکنی بنیان کار                           شه که از قانون به پیچد سر سزای کیفر است 

جلوه بخشد تاج را اخلاص مشتی خاکسار                    آری آری صیقل آئینه از خاکستر است 

چاپلوسان سخن‌چین را ز درگه دور دار                       چاپلوسی خرمن آزادگی را اخگر است 

فتنۀ صورت مشو زیرا که بهر کار ملک                       زشت دانا بهتر از نادان زیبا منظر است 

کار پیران را ز برنایان جدا فرما از آنک                      پیر را تدبیر و برنا را نشاطی مضمر است 

هر یکی از این دو را کاری سزد مخصوص خویش          کار مغز از قلب جستن عیبناک و منکر است 

جهد فرما تا نشینی در دل فرمانبران                             بهترین مأمور فرمانده دل فرمانبر است 

در ره فرهنگ و آئین وطن غفلت مورز                         ملک بی‌فرهنگ و بی‌آئین درختی بی‌بر است 

رونق فرهنگ دیرین رهنمای هر دلست                        اعتبار دین و آئین پاسبان هر در است 

در ره تقوی و دانش رو که بهر کار ملک                      پیر دانشور به از برنای نادانشور است 

با کتاب و اوستاد این قوم را پاینده ساز                        چون زید قومی که او را نی ادب نی مشعر است 

ملک را ز آزادی فکر و قلم قوت فزای                         خامۀ آزاد نافذتر ز نوک خنجر است 

خاطر پاکت مبادا خالی از نور امید                               زانکه ما را گر امیدی مانده باشد زیندر است 

منت ایزد را که ایران خسروی معصوم یافت                  خسرو معصوم را مدح و ثنایش در خور است 

لاله‌گون بادا بباغ ملک، چهر بخت تو                           تا بفروردین چمن پر لاله و سیسنبر است 

فال فرخ زن شهنشاها ز گفتار بهار                             فال فرخ را اثرها در مسیر اختر است 

خدمت دیگر کسان از هفته باشد تا بسال                       خدمت گوینده باقی تا بروز محشر است