شــــــیــــــــدا مـــــصــــــــدق  Sheyda Mosadegh

شــــــیــــــــدا مـــــصــــــــدق Sheyda Mosadegh

یه وقتایی تمام دین *** همین آزادگی میشه
شــــــیــــــــدا مـــــصــــــــدق  Sheyda Mosadegh

شــــــیــــــــدا مـــــصــــــــدق Sheyda Mosadegh

یه وقتایی تمام دین *** همین آزادگی میشه

هر که را مهر وطن در دل نباشد کافر است


هر که را مهر وطن در دل نباشد کافر است                    معنی حب‌الوطن،فرمودۀ پیغمبر است 

هرکه بهر پاس عرض و مال و مسکن داد جان              چون شهیدان از می فخرش لبالب ساغر است 

از خدا وز شاه وز میهن دمی غافل مباش                      زانکه بی این هر سه، مردم از بهائم کمتر است 

قلب خود از یاد شاهنشه مکن هرگز تهی                       خاصه در میدان که شاهنشاه قلب لشگر است 

از تو بی‌آئین و بی سلطان نیاید هیچ کار                       زانکه آئین روح و کشور پیکر و سلطان سر است 

موبد والاگهر دانی بفرزندان چه گفت؟                          گفت حکم پادشاهان همچو حکم داور است 

عیش کن گر دادت ایزد پادشاهی دادگر                         پادشا چون دادگر شد روز عیش کشور است 

ای شهنشاه جوانبخت ایکه قلب پاک                            پرتوافکن بر وطن چون آفتاب خاور است 

دامنت پاکست و فکرت روشن و دستت کریم                  این چنین باشد شهی کاو فاضل و نام‌آور است 

گر پسر فاضل‌تر آمد از پدر نبود شگفت                        زانکه خون ناف آهو اصل مشک اذفر است 

با جهانداری نسازد علقۀ خویش و تبار                         پادشاهی مادری نازای و نسلی ابتر است 

بر دل مردم نشین کاین کشور بی مدعی                        ساحتش پر نعمت و گنجینه‌اش پر گوهر است 

هست ایران مادر و تاریخ ایرانت پدر                           جنبشی کن گرت ارثی زان پدر وین مادر است 

فرصتت بادا که زخم ملک را مرهم نهی                       از ره شفقت که ایران سخت زار و مضطر است 

این همان ملک است کاندر باستان بینی در او                داریوش از مصر تا پنجاب فرمان گستر است 

وز پس اسلام رو بنگر که بینی بی‌خلاف                       کز حلب تا کاشغر میدان سلطان سنجر است 

این همه جمعیت و وسعت ز شاهان بود و بس                شاه عادل کشورش معمور و گنجش بی‌مر است 

خسروان پیش نیاکان تو زانو میزدند                            شاهد من صفۀ شاپور و نقش قیصر است 

رو تفاخر کن بشمشیری که داری بر میان                     زانکه زیر سایۀ او جنت جان‌پرور است 

جوشن غیرت ببر کن روز هیجا مردوار                        زن بود آنکس که در بند حریر و زیور است 

گرد میدان وغا را توتیای دیده کن                                گرد هیجا توتیای دیدۀ شیر نر است 

مردن اندر شیرمردی بهتر از ننگ فرار                        کآدمی را عاقبت سیل فنا در معبر است 

گر بباید مرد باری خیز و در میدان بمیر                        مرگ در میدان به از مرگی که اندر بستر است 

قتلگاه خویش را با دیدۀ خواری مبین                           زانکه آنجا قصر حورالعین و حوض کوثر است 

صلح اگر خواهی بساز و برگ لشگر کوش از آنک         بیش ترسد دشمن از تیغی که بیشش جوهراست 

ملک را لشگر نگهدارد ز قصد دشمنان                        ملک بی‌لشگر همانا قصر بی‌بام و در است 

از امیر دزد و سرباز فقیر امید نیست                           شیر دوشیدن ز گاو مرده جای تسخر است 

مقتدر شو تا ز صاحب قدرتان ایمن شوی                      شیر افریقا هماورد پلنگ بربر است 

مردن از هرچیز در عالم بتر باشد ولی                         بندۀ بیگانگان بودن ز مردن بدتر است 

فقر در آزادگی به از غنا در بندگی                               گاو فربه بیگمان صید پلنگ لاغر است 

از خدا غافل مشو یک لحظه در هرکار کرد                    چون تو باشی با خدا هرجا خدایت یاور است 

تکیه‌گاهی نغزتر از علم و استغنا مجوی                      هرکه دارد علم و استغنا شه بی افسر است 

از طمع پرهیز کن زیرا که چون قلاب دار                     هرچه سعی افزون نمائی عقده‌اش محکمتر است 

نیست از رشک و حسد سوزنده‌تر چیزی از آنک             خفته خوش محسود و حاسد در میان آذر است 

قدرت و جاه و شرف را با طمع پیوند نیست                    پادشاه بی‌طمع مالکرقاب کشور است 

مردم آزاده را بیغوله فردوس است لیک                        مرد حرص و آز را فردوس کام اژدر است 

خویش را فربه مکن از خوردن و خفتن که شیر             زان بود شاه ددان کاو را میانی لاغر است 

تن زن از نوشابه زیرا مرگ‌خیز و شرفزاست                معنی نوشابه آب مرگ و معجون شر است 

مغز را روشن کن از دانش که آرام دلست                     جسم را نیرو ده از ورزش که حمال سراست 

راست باش و پاک با هم‌میهنان از مرد و زن                 کان یکت همچون برادر وین یکت چون خواهر است 

اندر استغنا بپوشان گوهر نفس عزیز                          کز نظر پنهان کند آنرا که گنج گوهر است 

در ره کسب شرف باید گذشت از مال و جان                  تا نپنداری که دنیا خود همین خواب و خور است 

قدرت ار خواهی ز راه جود کن خود را قوی                  شه که زربخشی کند حکمش روا همچون زر است 

نیست کندآور کسی کاو چیره شد بر دیو و دد                 هرکه بر دیو هوس چیره شود کندآور است 

دل منزه ساز و با خلق خدا شو مهربان                        لطف شه بر خلق شیرین‌تر ز قند و شکر است 

هرچه سلطان قادر آید خلق ازو قادرترند                      گوشها بر داستان کاوۀ آهنگر است 

خلق و خوئی در جهان بهتر ندیدم از گذشت                   کز پس هر انتقامی انتقامی دیگر است 

دستگیری کن اگر دیدی عزیزی خاکسار                       زانکه گوهر گرچه زیر خاک باشد گوهر است  

چون شدی مهتر بپاس کهتران بیدار باش                     مه که بیدار است شبها بر کواکب مهتر است 

تکیه بر عز و جلالت کی کند مرد حکیم                        کآخر از پای افکنندش گرچه سرو کشمر است 

دوستار خلق شو تا مردمت گیرند دوست                      هرکه راه مهر پیماید خدایش رهبر است 

دل ز خشم و آز خالی کن که فر ایزدی                         ره نیابد اندر آن دل کاین دو دیوش همبر است 

آشنا کآزار یاران جست او بیگانه است                        مادری کآسیب طفلان خواست او مادندر است 

سروری کاو مال مردم برد دزدی رهزن است                مژه چون خم شد بسوی چشم نوک نشتر است 

چونکه قاضی زور گوید داوری با پادشاست                  پادشا چون زور گوید داوری با داور است 

سستی یک روزه را باشد اثر تا رستخیز                      دخمۀ دارا نشان فتنۀ اسکندر است 

نقشۀ کار ار خطا شد کارها گردد خطا                          راست ناید خط اگر ناراستی در مسطر است 

سعی فرما تا بقانون افکنی بنیان کار                           شه که از قانون به پیچد سر سزای کیفر است 

جلوه بخشد تاج را اخلاص مشتی خاکسار                    آری آری صیقل آئینه از خاکستر است 

چاپلوسان سخن‌چین را ز درگه دور دار                       چاپلوسی خرمن آزادگی را اخگر است 

فتنۀ صورت مشو زیرا که بهر کار ملک                       زشت دانا بهتر از نادان زیبا منظر است 

کار پیران را ز برنایان جدا فرما از آنک                      پیر را تدبیر و برنا را نشاطی مضمر است 

هر یکی از این دو را کاری سزد مخصوص خویش          کار مغز از قلب جستن عیبناک و منکر است 

جهد فرما تا نشینی در دل فرمانبران                             بهترین مأمور فرمانده دل فرمانبر است 

در ره فرهنگ و آئین وطن غفلت مورز                         ملک بی‌فرهنگ و بی‌آئین درختی بی‌بر است 

رونق فرهنگ دیرین رهنمای هر دلست                        اعتبار دین و آئین پاسبان هر در است 

در ره تقوی و دانش رو که بهر کار ملک                      پیر دانشور به از برنای نادانشور است 

با کتاب و اوستاد این قوم را پاینده ساز                        چون زید قومی که او را نی ادب نی مشعر است 

ملک را ز آزادی فکر و قلم قوت فزای                         خامۀ آزاد نافذتر ز نوک خنجر است 

خاطر پاکت مبادا خالی از نور امید                               زانکه ما را گر امیدی مانده باشد زیندر است 

منت ایزد را که ایران خسروی معصوم یافت                  خسرو معصوم را مدح و ثنایش در خور است 

لاله‌گون بادا بباغ ملک، چهر بخت تو                           تا بفروردین چمن پر لاله و سیسنبر است 

فال فرخ زن شهنشاها ز گفتار بهار                             فال فرخ را اثرها در مسیر اختر است 

خدمت دیگر کسان از هفته باشد تا بسال                       خدمت گوینده باقی تا بروز محشر است 

نظرات 2 + ارسال نظر
[ بدون نام ] پنج‌شنبه 4 مهر 1392 ساعت 10:18 http://andesh.blogfa.com

سخنرانی زیبای رییس جمهور را از تلویزیون تماشا کردی
روحانی مچکریم

نه تماشا نکردم

نازنین چهارشنبه 3 مهر 1392 ساعت 09:26 http://chistansara.blogsky.com/1392/07/03/post-4

بسیار زیبا و عالی
متشکرم

مرسی.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد